Ik ben mama van Floor, Tijn en kleine uk in mijn buik. Ik ben een mama die weet dat gezonde kindjes krijgen een geluk is, geen gegeven. Ik ben een mama die heeft moeten vechten voor het leven van haar kindjes en altijd zal blijven doen. Een mama die zoo veel liefde heeft voor haar kindjes maar dit niet altijd genoeg is om ze te beschermen. Eentje die spannende en vreselijke tijden heeft moeten doorkomen met onduidelijk over de toekomst. Maar ook een mama die geniet ieder moment iedere seconde van de dag dat mijn kleintjes om me heen zijn. Wat ben en mag ik trots zijn op de vechtertjes die jullie zijn. Op de lieve sociale aardige grappige en guitige mini mensjes die jullie zijn!
Toen ik Floor kreeg wist ik al vanaf moment 1 toen ik haar zag dat ik een soort oermoeder zou worden. Zo'n moeder die als ultieme leeuwin om haar kroost heen scharrelt om ze voor alles naars te behoeden wat ze in hun leven tegen komt.
En bam met 3,5 maand werd ik even met mijn gezicht op de feiten gedrukt. Want hoe je ze ook beschermd wat je ook doet, er zijn omstandigheden dat je faalt als übermoeder en dat er dingen zijn waar je ze niet voor kunt beschermen. Zo werd mijn dochtertje ziek met 3,5 maand echt heel ziek. Ze at en dronk niets meer bleef maar spugen en binnen een paar dagen was er niets over dan een lappenpopje. Dit was een angstig moment en man wat duurde het lang voordat ze weer wat opknapte.
Maar dat deed ze wel en ze werd weer sterk en gezond en het leerde mij wat los te laten wat te vertrouwen in ons meisje als eigen persoon zijnde.
Nu 2,5 jaar verder een diagnose auto inflammatoire ziekte, ichthyosis en koemelkallergie verder ben ik als "Oer-moeder" wel vaak en veel beproefd.
Ook mijn zoontje Tijn geboren met rhesus antagonisme en ruim 2 weken mogen/moeten vertoeven op de nicu heeft voor beproevingen gezorgd.
Ik weet nu in mijn hoofd dat ik mijn kinderen niet overal voor kan behoeden/beschermen. Maar mijn hart zegt dat juist omdat ze allebei al zo veel mee hebben gemaakt dat ik ze niet mag laten stikken/vallen. En daardoor continu paraat/scherp moet staan om ze te beschermen helpen!
Dit heeft mij als oermoeder onzeker gemaakt en het gevoel gegeven chronisch tekort te schieten bij mijn kinderen. Ik kan ze niet beschermen ook al vind ik dat mijn taak. Ik kan ze niet behoeden voor een val, een ziekte een wat dan ook. En natuurlijk weet ik dat dit ook totaal niet realistisch is. Maar leg je gevoel maar eens uit dat iets niet realistisch is. Dat kan niet het is namelijk een gevoel!
Of mijn gevoel nog ooit zal veranderen weet ik niet, ik probeer voor nu stapje voor stapje anders naar het geheel te kijken.
Ik schrijf dit vooral ook op omdat ik weet dat er zo veel moeders zijn die met mij onzeker zijn over het moederschap. Over de manier van zorgen voor en over hun kindjes. En ik vind alles is geoorloofd in de strijd tegen de wereld bij het beschermen van je kindjes. Dus doe wat goed voelt, doe wat jij als moeder op kan brengen of waar je aan het einde van de dag het meeste energie van krijgt. Maar blijf vooral gewoon dicht bij jezelf en jou gevoel. Want waar ik de afgelopen jaren sowieso achter ben gekomen is dat je moedergevoel bijna altijd klopt!
Reactie plaatsen
Reacties