Het hele circus is weer begonnen!
Natuurlijk zullen er mensen zijn die gaan zeggen je hebt er zelf voor gekozen. Of je wist wat je te wachten zou staan dus doe nu niet zo naïef. En dit heb ik telkens ook zo gezegd, we gaan er met open ogen in dus dit keer zal het anders zijn!
Maar eenmaal hier op het punt dat het je echt weer kan raken, je het ook echt weer raakt! Op het punt dat het jou en je ongeboren kindje weer opnieuw betreft, op dat punt wordt alles anders. Intenser, heftiger, gevaarlijker, meer echt!
Er is weer die allesomvattende angst, die paniek, die oerkracht van ik kan en zal niet anders doen dan vechten. Alles maar dan ook alles voor die kleine!
Vorige week was daar dan de uitslag. De alles erop of eronder uitslag en in dit geval de Alles vernietigende uitslag. De waardes waren niet goed. Zelfs helemaal niet goed en alles kwam toen in een sneltreinvaart.
Je kindje is vanaf nu enorm vatbaar voor bloedarmoede, het is wachten op het moment dat het kindje hier last van krijgt. Hier heel veel last van gaat krijgen en dus in levensgevaar komt. Dit moment zal onvermijdelijk worden en we gaan jullie dus nu ook weer intensief en goed onder controle houden.
Dan komen de extra onderzoeken, het voorbereiden op wat er komen gaat en zoals in mijn zwangerschap met Tijn het enige wat je kan doen wachten en voelen. Voelen of je kindje nog leeft, nog teken van leven geeft en nog beweegt in je buik. Wetende dat dit ieder dag ieder uur kan veranderen.
Een verantwoordelijkheid die wanneer een kindje geboren is al heftig zwaar is voor iedere ouder. En een zekerheid die niemand ooit zal krijgen of geven. Het leven van je kind is heilig en hier zul je voor vechten kosten wat kost.
Maar wanneer je deze verantwoordelijkheid draagt voor je ongeboren kindje waarin niemand anders iets kan doen dan jijzelf door te voelen of je kindje nog beweegt /leeft bij je in de buik voel je je hierin enorm eenzaam. Althans ik voel me hierin eenzaam. Ik kan het niet loslaten, Nooit niet. Het gaat om het leven van mijn ongeboren kind. Maar ik kan het ook niet delen, niet goed uitleggen omdat wanneer je niet in deze zelfde situatie zit is het lastig te begrijpen.
Het is beangstigend elke stap elke dag van de zwangerschap en je hoopt je hoopt zo hard dat er aan het einde van dit alles een wondertje te wereld mag komen die je kan knuffelen en kussen waardoor het het allemaal weer waard was.
En in de tussentijd is er maar één manier om hier doorheen te komen.. Met een opgeheven hoofd vol namaak zelfverzekerdheid.
Je kan namelijk niet anders dan doorgaan en tussendoor ook proberen te genieten van het feit dat er een wondertje mag groeien bij je in de buik.
En dan is daar mijn zus, die een maternity shoot wint en deze graag met mij wil delen ❤️ wauw hoe awesome was dit. Wat een ervaring, wat een prachtige foto's @sharon.gallardo.photography
Even genieten samen van ons zwanger zijn. Even genieten en gewoon stralen op de foto. Dat de foto's dan ook nog zo mooi gelukt zijn komt doordat Sharon ons prachtig vast heeft weten te leggen 😍. Wat een topper, alles werkte mee die dag, de locatie, het weer, en de sfeer maakte een geweldig resultaat. Dit was even puuur genieten!
Reactie plaatsen
Reacties