Een paar weken geleden heb ik een fotoshoot gedaan voor een locale winkel Pril Geluk. Samen met een vriendin van me waar ik zwanger mee ben. Het was een extreem mooie dag en we hebben het enorm naar onze zin gehad.
Voor mij even een moment om gewoon lekker met de zwangerschap bezig te zijn zonder complicaties. Omdat mijn dochtertje te klein geboren is (dysmatuur) wordt ik deze zwangerschap extra in de gaten gehouden en heb een hoop ziekenhuis/gyneacoloog bezoekjes in de planning staan. Onnodig vind ik zelf en heb dan ook al herhaaldelijk gezegd: "Laten we pas paniek maken als er paniek is!"
Bij de 28 weken stond de eerste groeiecho gepland en onze kleine man doet het goed, groei is goed vruchtwater is goed, kindsleven is goed! Top! we gaan zo door.
Totdat de verloskundige belt week 29 zitten we dan, Maaike het is niet goed, je moet vandaag naar het ziekenhuis. ... Verdomme kut hoe dat dan?? Ja helaas je hebt antistoffen aangemaakt tegen je kleintje en de toxiteitswaarden zijn niet goed. Vanaf nu wordt het een heel medisch verhaal.
Daar zit je dan in het ziekenhuis zorgen van voor tot achter, 29 weken is nog veel te vroeg dan kunnen we niet in ons eigen ziekenhuis bevallen dan moeten we doorgestuurd worden. Maar oke prima dat kunnen we!
In het ziekenhuis bij de gyneacoloog blijkt hoe weinig dit voor komt, hoeveel pech we hebben en eigenlijk hoe gespecialiseerd het allemaal is. Omdat de toxiciteit zo hoog is worden we doorgestuurd naar Leiden. Leiden.. dat is ruim 2 uur rijden voor ons.
Gelukkig weten ze in Leiden heel goed hoe het er voor staat en wat te doen. Aangezien ze maar 1 bloedwaarde van me hebben kunnem ze nog niet veel zeggen. Er volgt meer bloedonderzoek en meer echo's kindsleven wordt belangrijk om bij te houden en bij aparte dingen krijgen we de opdracht de spoedlijn te bellen. Een heel circus dus, paniek wanneer er paniek moet zijn is gestart!
Maaaaar ik mag voor nu nog lekker thuis in mijn eigen bed slapen. Morgen ben ik 32 weken staat er wederom een controle in Leiden gepland. Ik hoop dat ik weer mee naar huis mag om 's avonds weer lekker te knuffelen met mijn meisje. Die kan ik echt niet zo lang missen. En ik hoop dat onze kleine man mooi tot de 36/38 mag blijven zitten.
Duim voor me!
Reactie plaatsen
Reacties